چرا شاواسانا بسیار مهم است؟
یکی از کم چالش ترین وضعیت های
یوگا، اما شاید مهم ترین.
اگر با شاواسانا دست و پنجه نرم می کنید یا به طور کلی از آن صرف نظر می کنید، قطعا تنها نیستید. ما به ماهیت متناقض شاواسانا و اینکه چرا برای تمرین یوگا ما بسیار مهم است نگاه می کنیم.
شاواسانا برای آخرین ژست استراحت…
وقتی در اوایل دهه بیستم در اولین کلاس یوگا شرکت کردم، شاواسانا سیگنالی بود برای من که بی سر و صدا جوراب هایم رو بپوشم، مت ام را بردارم و با نوک پا از در بیرون بیایم. کلاس بسیار پویا بود، با این وجود، وقتی شاواسانا را در آن زمان تماشا میکردم، برای من غیرقابل تصور بود که زمانی را «روی زمین دراز بکشم».
تمرین من حدود یک سال بعد تغییر کرد، زمانی که معلمی را یافتم که به جنبههای معنوی یوگا بیشتر از جنبههای فیزیکی علاقهمند بود و بیشتر برآگاهی از نفس و انرژیهای ظریف بدن تمرکز میکرد تا اینکه آیا دانشآموزان میتوانند حرکات را کامل انجام دهند یا خیر. اما باز هم مقاومت کردم. من شاواسانا را در حالت نشسته تمرین کردم. چیزی در درونم بود که نمیتوانست آن را رها کنم…
ذهن میمونی – جسم شلوغ
در ابتدا مقاومت فیزیکی من نسبت به مقاومت ذهنی ام، بیشتر بود. همین دراز کشیدن و بدون دفاع روی زمین بودن، برای من تقریبا غیرممکن بود. حتی زمانی که دراز می کشیدم، چشمانم را کاملا باز نگه می داشتم، بدنم را سفت نگه می داشتم و در برابر رهایی بدن کاملاً مقاومت می کردم. وقتی بالاخره اجازه دادم بدنم آرام بگیرد، وحشت های بیشتری در انتظارم بود! این عصبانیت از کجا می آید؟ چرا لاله گوش چپ من ناگهان خارش می کند؟ چگونه می توانم ذهنم را از فکرکردن بازدارم؟ آیا این قرار است آرامش بخش باشد؟ چه زمانی می توانم دوباره حرکت کنم….؟
پارادوکس شاواسانا
این که معنای شاواسانا در سانسکریت به معنای "جسد" است، برای من یک طنز بزرگ به نظر می رسید، زیرا به محض اینکه روی زمین دراز می کشیدم، احساس می کردم بدن و ذهنم، درتکاپوست. حس بی قراری، بی حوصلگی، حتی یک خارش ناگهانی ... به نظر می رسید که بدنم مصمم است که اجازه ندهد آرام شوم. مدتی طول کشید تا متوجه شدم که بیقراری یک مشکل جسمانی نیست، بلکه در ذهن من ایجاد شده است.
چالش سکون
در طول کلاسهای یوگای مدرن که یک سری آساناها را انجام می دهیم، ذهن ما اغلب جذب جنبههای فیزیکی تمرین میشود. مثلا وقتی که سعی می کنید در جنجگوی شماره3 زمین نخورید، هم ترازی، تعادل، توجه روی تنفس هنگام دم و بازدم، جنبه های خستگی ناپذیر از تمرین است.
با این حال، هنگامی که بدن روی زمین استراحت می کند، این تمرکز ناگهان از بین می رود. ذهن کاری برای "انجام دادن" ندارد. اینجاست که بی حوصلگی، بی قراری، تحریک یا حتی میل ناگهانی برای خاریدن لاله گوش چپ ظاهر می شود.
آرامشی بدون دفاع
من بارها و بارها شاواسانا را تجربه کرده ام. تمدد اعصاب، تمرینهای هوشیاری تنفسی، یوگانیدرا، بالشهای چشم اسطوخودوس، نورشمع، موسیقی ملایم، اسپریهای رایحهدرمانی، یا فقط سکوت... همگی میتوانند جای خود را در مسیر رو به سمت آرامش داشته باشند. اما سکون واقعی از اعماق درون می آید. وقتی وزن خود را روی زمین پخش می کنیم، اجازه میدهیم جاذبه ما را نگه دارد و به خود اجازه میدهیم هر چیزی را که از نظر جسمی، ذهنی، احساسی به آن چسبیدهایم، رها کنیم.
با این حال، برای من، بزرگترین تغییر زمانی رخ داد که شاواسانا چقدر مفید است. بسیاری از ما درگیر مفید و کارا بودن هر چیزی هستیم و اگر نباشد برایمان بی معنی است. تغییر در نگرش من تا حدودی از طریق مدیتیشن اتفاق افتاد. وقتی فهمیدم که بودن، حتی بیشتر از انجام دادن، کارآمد است. برخی از بزرگترین لحظات شفافیت من در لحظه های سکوت و سکون، در "مشاهده کردن و انجام ندادن" اتفاق افتاد.
چرا شاواسانا بسیار مهم است
مزایای شاواسانا عبارتند از:
• رهاسازی: به ایجاد یک حالت استراحت عمیق کمک می کند، که منجر به کاهش استرس و تنش عضلانی میشود.
• جوان سازی: پس از یک تمرین پر انرژی، شاواسانا می تواند به تنطیم دمای بدن، آرام کردن سیستم عصبی مرکزی و بازگرداندن نفس به حالت عادی کمک کند.
• یکپارچه سازی: به شما فرصتی می دهد تا مزایای تمرین را جذب کنید و به شما امکان می دهد بدن، ذهن و نفس را به هم ببافید.
در نتیجه به جای اینکه از شاواسانا صرف نظر کنید، به بهانه ابنکه «وقت ندارید»، به یاد داشته باشید که برخلاف بسیاری از حرکات دیگر یوگا، میتوانید شاواسانا را در تمام طول زندگی خود انجام دهید. پس کمی به آن توجه کنید، کمی به آن فضا بدهید. با حرکت نفس خود همراه شوید و بدانید که آن لحظات ممکن است بهترین کاری باشد که در طول روز برای خود انجام می دهید.
by Kirsty Tomlinson مترجم : مریم فکوری